ادامه از بخش اول

یا راهی خواهم ساخت یا راهی خواهم یافت

حال باید این سوال مهم را از خود بپرسیم که: چه مقدار از آنچه ما واقعیت می‌پنداریم، واقعیت نیست، بلکه پذیرش ماست. یعنی محدودیتی است که ما برای خود ایجاد کرده‌ایم. حتی موقعی که به ما فرصت رشد می‌دهند تصمیم می‌گیریم سرجایمان بمانیم و در دوایر کوچکی دورخودمان شنا کنیم.

بسیاری از اوقات آشنا را به ناآشنا ترجیح می‌دهیم و کهنه را به نو ارجح می‌دهیم. چنان به ماندن در منطقه‌ی امن خودمان عادت می‌کنیم و در برابر دل به دریا زدن و جاری شدن در جریان تغییر، مقاومت کرده و از روبرو شدن با ناشناخته‌ها سرباز می‌زنیم که زندگی ما را مجبور می‌کند تغییر کنیم. فراموش می‌کنیم که ما باید استاد تغییر باشیم نه تسلیم تقدیر و سرنوشت. یادمان می‌رود که هیچ چیز دائمی نیست.

از یاد می‌بریم که برای حل مشکلات یا باید راه حلی یافت یا ساخت. آری، انسانی موفق است که با دقت تمام موقعیت‌ها و محدودیت‌های خود را شناسایی کند و برای رسیدن به موفقیت در صدد از بین بردن محدودیت‌ها باشد.

تمام منابع پیشرفت شما در مغز شما وجود دارد

تمام انگیزه‌های لازم برای شادمانی و تعالی در زوایای مغز شما نهفته است. مغز شما پر از اندیشه‌های کارآمدی است که هر وقت بخواهید، می‌توانید از آن بهره بگیرید. آرام باشید و کمی فکر کنید. راهکارهای زیادی در ذهن شماست، شجاع باشید و شروع کنید. این فرمول را فراموش نکنید که

«به خود اعتماد کنید، به توانایی و خلاقیت خود ایمان داشته باشید و شجاع باشید».

وقتی از توانایی مغز آدمی سخن می‌گوییم، منظور ما صرفا ماده‌ای که در جمجمه قرار گرفته نیست، درون این ماده، اثری از قدرت خداوند نهفته است. هر گاه اراده کنیم و از تفکر خود کمک بگیریم، در واقع جزئی از قدرت خداوند را به کار گرفته‌ایم، و در واقع شکر نعمتی را که او به ما داده به جا آورده‌ایم، با چنین قدرتی دیگر از هیچ مشکلی نباید بیم داشته باشیم.

رمز توانایی مقابله با بحران‌ها، ایمان و اندیشه‌های توان افزایی است که گنجینه آن در وجود آدمی پنهان است، بنابراین بسیار مهم است که مغز خود را از افکار تیره ناباوری و منفی بافی، خالی نگه داریم. با تفکر منطقی، همواره باید از نفوذ خیالات یاس آور به ذهنمان جلوگیری کنیم .

فوق العاده باشیم

اگر هر کدام از ما، از منابع غنی و سرشار و قدرت های نهفته در مغز و وجودمان آگاه شویم، به کارهای خارق‌العاده‌ای دست می‌یابیم که در بدو امر، باور کردنی نیست. آن که خود را حقیر می‌شمارد، حقیرانه هم می‌اندیشد، ایده‌هایش حقیرانه است و مغزش به تحجر می‌گراید.

اما آن که خود را دست کم نمی‌گیرد و به بزرگی خویش می‌اندیشد، توانایی اش روز افزون می‌گردد .شجاعت، لازمه پیشرفت است، شجاعت، انگیزه تفکر منطقی است. با شجاعت به پیش رفتن، نیروهای بسیاری را از هر سو به کمک ما می‌خواند .

راستی، چه قدرت عظیمی در خودباوری، نهفته است، در ایمان به توانایی خویش و این که هر کاری را اراده کنیم، توانستن آن قطعی است. باید ذهن را بکار انداخت. باید موتور ذهن را همیشه روشن نگه داشت. با روشن بودن مدام موتور ذهن، اندیشه‌ها متبلور می‌شوند.

برای تغییر در زندگی و ایجاد یک بستر مناسب برای رسیدن به امنیت، رفاه و آرامش و چیزهایی از این دست، حتما باید بر اصل ذهن روشن تکیه داشت. مارک فیشر می‌گوید: اگر می‌خواهی زندگی‌ات را عوض کنی باید از عوض کردن اندیشه‌هایت آغاز کنی.

بدون شک این تغییر رویه در حیات ذهنمان، می‌تواند موجب به وجود آمدن تغییرات بزرگ در زندگی ما شود. اتفاقاتی خلق شود که زندگی ما را به واقع از زندگی‌های معمولی تمیز دهد. مارک فیشر دراین زمینه هم می‌گوید که شاهکارهای بزرگ فقط توسط کسانی آفریده می‌شود که به قدرت ذهن ایمان داشته باشند. افراد موفق هیچ وقت نمی گذارند که اوضاع و شرایط آن‌ها را آزار دهد.

واقعا همینطور است. چون موفقیت را باور داشته‌اند و برای رسیدن به آن که فقط در فرار از روزمره‌گی محقق می‌شود، تلاش کرده‌اند. خب برای تحقق این واقعیت بزرگ، آیا باید برای ذهنمان هم حد و مزری داشته باشیم؟ دقت کنید که محدودیت‌های ذهنی باید کاسته شود و اگر در دایره و خط و مشی خاصی قصد مانور آن را داریم، حداقل گسترده‌ترش کنیم.

خیلی از افراد برای ذهن خود نه محدوده‌ای خاص، که هیچ خط رسمی را هم مجسم نمی‌کنند و بدتر از آن عده‌ای هستند که ذهن‌شان را فاقد توانایی دانسته و آن را ناچیز می‌پندارند.

خطاب به این افراد باید جمله‌ای از مارک فیشر را بیان کرد که می‌گوید:

اندازه شهر تو بسته به محدوده‌ای است که برایش ترسیم می‌کنی.

بزرگترین محدودیت‌ها، حدودی است که انسان بر خویشتن تحمیل می‌کند. پس دوست خوب من، حد و مرزهای ذهن خود را گسترش بده تا حد و مرزهای زندگی‌ات را هر چه بیشتر بگسترانی. محدودیتهایت را منفجر کن، تا محدودیت‌های زندگی‌ات را منفجر کنی.

خوب شاید از خود بپرسید که همه این حرف‌ها که ذهنت را فعال نگه دار و حد و مرزهای ذهنت را مشخص کن، صرفا برای چیست؟ در جواب باید گفت آیا جز این است که می‌خواهیم به هدفمان برسیم؟ ما همه تلاش می‌کنیم که با تقویت و فعالسازی ذهنمان، به یک برنامه مدون، خوب، جامع و زیبا برای تحقق اهدافمان دست پیدا کنیم.

 مارک فیشر در این‌باره می‌گوید:

راز هر هدف این است که هم جاه‌طلبانه باشد هم قابل دسترس. اما فراموش نکن که بیشتر مردم زیادی محافظه کارند. از انفجار محدودیت‌های ذهنی خود می‌هراسند.

ادامه دارد….

———————————————————————————————-

ادامه این مقاله در بخشهای دیگری ارایه شده. پیشنهاد می کنم حتما بخونید…

هیس !!! محدود شده ها فریاد نمیزنند…!     بخش اول

هیس !!! محدود شده ها فریاد نمیزنند…!     بخش دوم

هیس !!! محدود شده ها فریاد نمیزنند…!     بخش سوم